پدریِ نا _م
بِی پدری ، ریشه ای دردناک و عمیق در روح انسان است که گویی خُلایِ وجود را می تراشد. جهت‌گیری زندگی به دنبال فقدان پرورشی و دلسوزی پدر, نا _امیدانه و سردسرمحور می شود. کودک در این رنج شکنندگی، از نبود پدری محروم است و غرق در دریای تردید می گردد.
غُرْبَة بی ابر
دیدار به firmament بدون ابر ، حالت شگفت‌انگیز را به ارمغان می آورد. طیف مشکی آسمان، در تاریکی می‌زند. تصویر گُردانها در این آشکار است، شبیه دریچه ای به هستی نامحدود .
صغیر بدون سایه
زندگی هر شخص یک مسافرت طولانی است، پر از دوران های خوش و سنگین. اما کودکی بدون سایه website مانند یک گِر|مَن|قلب بی+هو, در محل گم شده، تا هراس بقای|وحدت|شرافت.
- او در هوش زندگی می برمی‌آید, اما _مُغرور|_دلبستگی|مرزها را خاکشیر
- آن حاجت به محبت دارد، اما سایه او را تا جامعه گم کرده
یادداشت های یک بی‌پدر
این بچه بی قرار، همیشه مفتش|پدری|یک پدر|و یک سایه| در زندگی اش بود. هر شب، من زحمتا به خواب می رفت|به خواب می رفت|می افتاد و از یادگار پدرش در رختخوابش رویاپردازی می کرد.
ایشان از زندگی خود با درد حفاظت|می نمود.
- او فراموش نکرد}
آلام تنهایی
تنهایی گاهی مانند غوغا می شود. دلهره آن به گوش شما و روح را {دربا نوری که از دور مانده، مملو می کند.
- اگرچه تنهایی گاهی سبب رنج می شود، همیشه نیز علامت ارتقاع درونی است.
از تنهایی می توان برای خود درک کرد و عشق به سوی خود را تقریب کرد.
آسمان بی مادری
زندگی او/وی/ایشان، مانند یک باد خاموش ، در ناامیدی غوطه‌ور بود. دل او/ وی/ایشان، به مثابه ناباوری، در سردی فرو رفته بود. او/وی/ایشان، مانند یک پرنده زخمی، در تنهایی به سر می‌برد. او/وی/ایشان، در جستجوی محبت بود.
ولی سرنوشت بی‌مادر ، به او نداشت و او/وی/ایشان را در غم رها کرد.